Of het nu wel zo verstandig was om op een slappe terp een kerk te bouwen zal altijd wel een vraag blijven. Zeker is dat de terp niet voor niets Slappeterp genoemd wordt n.l. omdat de grond van de terp niet al te stevig is. Meerdere kerken en kerkjes hebben hier gestaan. Vaak al binnen honderd jaren vanwege bouwvalligheid afgebroken. In 1830 is als vervanging van een vorige hier een mooie nieuwe kerk gebouwd. Zo mooi, dat bij de opening daarvan aan de diaconie een nieuw zilveren avondmaalsstel is geschonken met als inscriptie “nu alles hier zo mooi, zo nieuw is komen er een nieuwe schaal en beker bij”. In 1926 werd deze nieuwe kerk als oud en bouwvallig gebouw weer afgebroken om plaats te maken voor de schitterende kerk die er nu nog staat.
Een kerk, geheel stijlzuiver gebouwd in de zgn. “Jugendstil”. Gebouwd in de vorm van een grieks kruis. Het gewelf rustend op 4 zuilen. Met in elke zuil een beeltenis van een evangelist. Met het daarbij behorende symbolische dier: Matteus + engel, Marcus + leeuw, Lucas + stier en Johannes + adelaar. De preekstoel is in de vorm van een balustrade met centraal de lezenaar. In de lezenaar/preekstoel fraai houtsnijwerk van wijnstok en wijnranken. Op het deksel van het doopvont een gestileerde vogel als symbool van de Heilige Geest.
Achter de preekstoel zijn in metselwerk in vijf symbolen de “vijf boeken van Mozes” (de Thora), afgebeeld. Alle raampartijen zijn gebouwd in drieën. Drie is het getal van de volheid Gods. Alle vensters zijn voorzien van glas in lood ramen. Het orgel is uit dezelfde tijd als de bouw van de kerk. De architect die de kerk tekende, tekende ook dit orgel. Alles is volgens de traditie van de “Jugendstil” met zo authentiek mogelijk materiaal gebouwd. Als naam van de architect wordt H.H.Kramer uit Leeuwarden genoemd met als aannemer L.Breuker uit Menaldum. Uit vorige kerken zijn bewaard gebleven: een oude kanselbijbel uit 1670. Het al eerder genoemde avondmaalstel. Het koperen doopbekken is afkomstig uit de voormalige Geref. Kerk van Arum. In de hal hangt een deel van een grafsteen. Deze heeft ooit gelegen op het graf van “de ersaMä heer Cornelys Jans Borst pastoer in Slopeterp”, “gestorven Ao 1616 de 1 Marty, olt omtrent 90 yaer”. Hij was tot 1580 de laatste rooms katholieke pastoor van Skingen-Slappeterp, en vanaf 1580 de eerste protestantse dominee. In 1592 werd hem emeritaat verleend. Hij stierf in 1616. Hij werd in de toenmalige kerk begraven..
De Dionysiuskerk en het bijbehorende kerkhof zijn eigendom van de Protestantse Gemeente van Ried-Skingen.
Sint Dionysius van Parijs (Sint Denis, of Sint Dennis)
Een bijzonder verhaal van een bijzondere heilige gekoppeld aan een bijzondere kerk. In de derde eeuw na Xp. ging Dionysius samen met twee diakenen Rusticus en Eleutherius op weg naar Gallië (Frankrijk) om daar het christelijke geloof te verkondigen. Het waren drie zeer enthousiaste predikers. Waarbij van Dionysius gezegd werd dat hij nooit kon stoppen met het verkondigen van het geloof. Dag en nacht, non-stop, predikte hij het christelijke geloof.
In Lutetia, het tegenwoordige Parijs, zijn de drie geloofspredikers door heidenen gedood. Dionysius werd tijdens zijn preken het hoofd afgehakt. Het wonderlijke verhaal gaat sindsdien dat hij onthoofd en wel doorging met preken. Hij raapte zijn hoofd op en hij preekte rustig verder. Zelfs de dood kon hem niet stoppen. Hij is begraven in een stad dichtbij Parijs. Zowel die stad als die kerk zijn gewijd aan Dionysius. Saint Denis.
Zijn sterfdag wordt gesteld op 9 oktober. Dionysius wordt meestal afgebeeld als een man met het hoofd onder de arm. Onthoofd en wel preekte hij gewoon door.